Na początku lat 90 – tych, w wyniku transformacji systemu gwałtownie wzrosła liczba osób poszukujących pomocy. Równocześnie okres ten charakteryzowało pojawienie się wielu społecznych inicjatyw, które zaowocowały różnorodnymi instytucjonalnymi rozwiązaniami na poziomie administracji rządowej, samorządowej i pozarządowej. Nie były one jednak dostatecznie wykorzystywane, a to ze względu na niską świadomość i ograniczoną wiedzę o istniejących zasobach i możliwościach rozwiązań obserwowaną zarówno wśród profesjonalistów, jak i osób, które mogłyby stać się odbiorcami usług.
W takiej sytuacji budowanie systemu informacji społecznej i tworzenie placówek poradnictwa obywatelskiego wydawało się szczególnie istotne. Od 1993 roku przystąpiono do realizacji tych zadań.
Wzorowano się na funkcjonowaniu i działaniach angielskich biur porad obywatelskich (citizens advice bureaux) – najbardziej znanej i rozpowszechnionej sieci placówek poradnictwa w Wlk. Brytanii. Z ich strony otrzymano pomoc merytoryczną i zainteresowanie polskim przedsięwzięciem.
Dla wszystkich zaangażowanych w te działania oczywiste było, iż skuteczność i powodzenie tak wielkiego przedsięwzięcia zapewnić mogą jedynie silni i zaangażowani partnerzy. Zawiązano w tym celu konsorcjum organizacji pozarządowych, w skład którego weszły: Fundacja Samaritanus, Bank Informacji O Organizacjach Pozarządowych KLON/JAWOR, Fundacja Pomoc Społeczna SOS, Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej, Fundacja im. Stefana Batorego, Fundacja Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych, Fundacja – Biuro Obsługi Ruchu Inicjatyw Samopomocowych BORIS.

Do przygotowań do uruchomienia pierwszego Biura Porad Obywatelskich w Warszawie przystąpiono w październiku 95 r., a otwarcie odbyło się 1 lipca 96r. – tyle bowiem czasu i przygotowań pochłonęło to trudne przedsięwzięcie.
W trakcie okresu przygotowawczego pracownicy szkolili się m.in. w angielskich biurach, pilotażowo przyjmowali klientów, a przede wszystkim uczestniczyli w powstawaniu informacji o lokalnych zasobach i usługach socjalnych. Równocześnie poszukiwano odpowiedniego lokalu – usytuowanego w widocznym miejscu, łatwo dostępnego, bez barier architektonicznych. Po prawie półrocznych staraniach lokal taki znaleziono przy ul. Gałczyńskiego 3. Wykonano jego remont i adaptację. Został on całkowicie dostosowany do potrzeb programu. Powstały wydzielone miejsca przyjęć klientów – zapewniające intymność rozmowy, poczekalnia – oraz pokój doradców  i miejsce szkoleń.
W utworzenie pierwszego Biura Porad Obywatelskich (BPO) w Warszawie zaangażowali się szczególnie przedstawiciele:  Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej, Biura Zarządu M-sta Warszawy, Stowarzyszenia KLON oraz Fundacja Pomoc Społeczna SOS, która BPO inkubowała.
W 1996 r. powołano i zarejestrowano Stowarzyszenie Centrum Informacji Społecznej CIS, którego głównym celem statutowym jest organizowanie i rozwój poradnictwa obywatelskiego.
Wspólne działania wielu partnerów przyczyniły się do stworzenia modelowego przedsięwzięcia, z doświadczeń którego skorzystali i korzystają nadal ci, którzy zamierzają powołać podobne placówki w innych miejscach Polski.